Izleyeniniz var mi bilmem..Akira Kurosawa'nin bir filmiydi,Japonya'da savasin verdigi acilarin konu edildigi belgesel niteliginde bir filmdi Agustos'ta Rapsodi..o filmin hic unutamadigim bir karesi kalmis aklimin bir kosesinde..sessiz bir bahcede iki yasli Japon kadin dizdize oturup saatlerce sessizce oyle kalirlar..ilkin anlasilmaz neden boyle yaptiklari,ama aslinda konusmalarina gerek yoktur,zira onca yillar yasanan savastan o denli nasiplerini almislardir ki birbirlerini anlamak icin konusmaya ihtiyaclari yoktur..susarak okurlar yuzlerini..konusmayarak dokerler en derinlerindekini..
Annelik de bana hep onu hatirlatir,galiba bu sahneyi
hatirlayip da bir daha bir daha hep ayni seyi dusunusum ondandir..
Bazen bir mekanda, iki anne ; ozellikle de cocuklar
yanlarindayken birbirini gordugunde soyle bir bakisip hafif bir tebessumle
selamlasirlar..iki Japon kadin misali soze hacet olmadan tum
ayrintilariyla haberdar oluverirler sanki birbirlerinin hayatlarindan..kucuk
cok mu yaramaz?iki kardes nasil gecinmekte,?buyuk kucugu hirpaliyor mu?..bebegin
gece uykulari mi duzensiz ?ne var ne yok sacilir ortaya, toplamasini bilene..
Yasadigimiz ortak duygular yakinlastirir bizi
birbirimize, bu bir hikayede de yok mudur?bir leylekle bir saksagan miydi?Arkadas olurlar…Nedenini anlayamaz goren..Sonra bir bakar ki ikisi de
topaldir…
Aslinda belli ayrintilar girince,kim oldugumuzun cok
da onemi yok galiba ..Yasanan duygular ayni olunca ayni dili konusurcasina
yaklasiyoruz birbirimize..dort mevsim rapsodi yasiyaruz iste o zaman...
Ister konusalim, ister susalim.
Bazen susarak bazen satırlarça gevezelik yaparak anlaştığım tatlı arkadaşım, hosgeldin bu alemlere... ;)
YanıtlaSililk misafirim,evime hosgeldin...bilsen nasil elim ayagima dolasti seni gorunce...etraf biraz daginik kusura bakma...:) ne anlamli ve ne hos tesaduf,beni buralara atan ruzgari ilk senin pencerenden hissettim...aslinda tesaduf diyoruz ya, yok oyle bi hikaye... :)
SilKuzeeeeen ben de geldiiiiim.Ay burasi ne guzel olmus boyle.Tipki senin gibi sicak, eglenceli, siradisi, bazen gizemli ve her zaman duygusal. Yazilarini okurken cok keyif aldim.Tipki yillar once ogrenci yurdunda kalirken gonderdigin mektuplarini okumanin verdigi keyif gibiydi.Yeni yazilarini heyecanla bekliyorum kuzencim.Yolun acik olsun...
YanıtlaSilCanim ablacim,hosgeldin!..Ohhhhh iyi ki bu "delievim " var,coluk cocuk sesi olmadan sessiiiiiiizce canim ne yapmak istiyorsa onu yapiyorum burda..duvarlar biraz rutubetli ama olsun :))) su koltuga oturup konuklarimi beklemek bilsen ne keyifli...yine beklerim,bunu saymam...seni cokkk seviyorum...
Sil...sinema...
YanıtlaSilAçılışı en sevdiğim "hayat" türünden açmış olman ama izlemediğim bir filme denk gelmiş olması nasıl bir evren şaşırtmacasıdır bilemedim...
Arka plan harika ancak... (sevgili dost, "ancak"ları buraya yazamam, bir akşam telefonda değerlendiririz...
Oscar arefesinde, tüm aday filmleri ve aday olan aktör ve aktrislerin rol aldıkları filmleri izledikten sonra, hemmen bahsi edilen filmi izleyip yorumlarımı paylaşacağım. Filmle özdeşleştirilen konunun "anne" oluşu ve benim bu temaya fersah fersah uzak oluşum sözcüklerimi kısıtlıyor...
Tek çocuk konusunda bile "çok korkak ve bencil" olan benliğim iki çocuklu br anneye ancak "saygı" duyabilir.
Görüşmek üzere...
heeey!....
Silhosgeldin yabanci...
seni buralarda gormeyecegimden emindim oysa ki...
oyle anlasmistik cunku...
bilsen ne heyecanlandim ancak 3 kez okuyup da sen oldugunu anladiktan sonra..kafamin hala lohusa kafa oldugunu anla diye yaziyorum,kimler kimler zannettim..( hala da yaniliyomu$um :))
telefonda ne konuscaz cok merak ediyor,ivedilikle bekliyorum..
ha bir de, bir tane konusunda bencil ve korkak olmakla suclama kendini ne olur...cok dusununce olmuyo, olamiyo bu isler...bunu hiiic dusunmeden atilip,keyfini surup azicik da cefa cekicen
:)
sevgiyle kal....
bunu saymam,yine beklerim :)
Canım Nesliiiiim!!!
YanıtlaSilHoşğeldiin benim deli dolu,şenşakrak,bir okadar kırılğan,naif,esprili,hoş sohbet arkadaşııım...
kuzeninin yazdığı ğibi,bende aynı şeyleri hissettim ve hatırladım..Taa lisedeyken mektuplaşmalarımızı,sonra dayanamayıp senin ve yazılarının hasretine Bursadan İstanbula tekrar yazışmalarımız ğeldi aklıma benimde:))Senin her yazdığın notu,mektubu defalarca okuyup,herseferinde suratıma yapışmış yayık bir ğülümsemeyle bulmuşumdur kendimi:))
Şimdi yine aynı heyecanı yine bana ve seni sevenlere yaşatacağın için ÇOOOOK teşekkürler ANNE Neslihanıım:)
sevdiklerini davet ettigin bir gun, evine ilk gelenler ruhunu nasil $enlendirse o bulusmada yasanacaklara dair;$u ilk gunumde sizleri agirlamak beni oyle mutlu ediyor delievimde...
SilIyi ki buradasin Busra...
Asil sen hozgeldin, sefalar getirdin...
nesli iki çocuk annesi ve evli olsan da entellektüelliğini nereye kadar gizleyebilirdin ki
YanıtlaSilherşey sanat kokuyor
tebrikler
teveccuhundur beni mutlu eden...
Silbu arada Leylos'tan beridir gorusemedigim arkadasim, ne iyi ettin de geldin...
:)
Canıııım ne güzel yazmışsın :) Evet ortak noktalar, duygular ve yaşananlar insanları yaklaştırıyor. Bu örneği İkimizin hamilelik sürecinin aynı ana denk gelmesiyle yaşadım. Benim o ilk annelik heyecanımda göstermiş olduğun samimiyet ve sıcak ilginin bunca yıldır süren arkadaşlığımızı daha da derinleştirdiğine inanıyorum.
YanıtlaSilİyiki varsın canım arkadaşım :)
Gulayiiimmm iyi ki geldin,hosgeldin :)))
SilIste bu yahu! ortak noktalari bulalim,ruhumuz senlensin;poposu bezlilerle ugrasirken bizi birbirimize aslinda daha cok baglayacak olan sosyallesme durumundan da uzak kalmayalim istedim..
( cunku o sirin, sevimli ortak noktalar biraz da izole edenler bizi, eve kapatanlar...hain domdomlar!! )
:))))
iki cocuk annesi olarak takipteyim seni. keep to write!! nisa
YanıtlaSilaa bu söz tam bu yazıya göre :Aynı cephede çarpışan iki yorgun savaşçıydılar. Birbirlerini yaralarından tanıdılar.
YanıtlaSilBen bu dizeleri biyerden hatirliyorum...Merhaba tekrar Nisa..Cok tesekkurler...sevgiler...
Sil