REKLAMLAR

 

Hayir,hayat reklamlardaki gibi olmuyor hicbir zaman.Hafiften bir caz muzigi esliginde tertemiz bir dogada, iki tarafi ormanlik yolda  giderken baba ara sira gulumseyerek arkada oturmus ona gulumseyen cocuklairina bakmiyor.Anne uzaklara dalmis hulyali gozlu bir manken hic degil!

Radyo cekmiyor.cizir cizir kizaran kofte sesi gibi birseyler kulagima calinan.Yol bozuk, dag basi gibi bir yerdeyiz.Az once hatali sollayan Fordu paylayan kocamdi..Evet ara sira arkaya bakiyor cunku 2 yasindaki kizimin bir kolunu otokoltugunun emniyet kemerinden siyirmayi basarmis " daddy daddy look!!!" ( babacim baaak ) cigliklarina henuz bir aylik bile olmayan oglumun  uyanmaya baslamis olduguna dalalet, kucucuk bir tay sesini andiran sesi karisiyor.
Ben "Keske arkada, aralarina otursaydim" seklinde beyhude bir pismanligi icimde tasiyorum, ama biliyorum, henuz sigamam o  iki otokoltugunun arasina, araba bu jeep degil...

Ve ben son derece battal, 80 kiloluk  bir _ iki cocuk annesi_ yim!

Bu satirlari yemek masamda, kizimin az once regresyonu nedeniyle nicedir yaptigi gibi bezine hacet gormesi uzerine odayi kaplayan kesif koku esliginde,hemen defterimin yaninda masanin uzerinde insaat iscileri gibi comelmis sallanirken bir taraftan da mutemadiyen kucuk avuclarina yerlerstirdigi  tealightlari bana dogru uzatarak
"Anneee, cayda cira yapalim miiii?"
ve kalemimin arkasindaki renkli kapak dikkatini cezbettigi icin de ara sira ezberinden sasarak
"Alabiliiiiimiyim kapaaaayiii?"
serzenisleri arasinda yazmaya calisiyorum...



Dunyama hosgeldiniz!


:)