KAOS

Doğumdan sonra resmen feleğin çemberinden geçtik...Kimse darılmasın ama öyle?!!

 
Bebeğe alışalım,o bize alışsın,uykusuzlukla başedelim derken ilk on günün içinde üzerinize afiyet  hasta da oluverdiler hatta ahalicek oluverdik iyice şenlendi ortalık..

Nefes alamıyoruz,aldığımızı veremiyoruz,hani akıl edip uğraşsak fırk fırk burun seslerinden hallice bi ritm orkestrası kurup ''bak kızım vücudumuzla nasıl ritm tutuyoruz'' baabında vakit geçiricek bi aktivite de yaratmış olurduk..

Derken şu üzerinden espri yapamadığım, - nasıl geldiyse bir daha uğramasın inşallah -yoğunbakım dönemi bizi harap etti..Bir de daha kardeşine alışamamış;gördüğü yerde gizliden cimciği basan Leyloş da yarım gün okulunun 3 ay askıya alınmasıyla Bremen Mızıkacıları nın son üyesi gibi ''cuk '' oturdu evde kalan ahaliye...

Malzemelere bakıyoruz; lohusa ve hasta,ortam  elverişli olmadığından kimseye naz kapris yapamayan, biri kucağında diğeri eteğinde iki bebeli  bir anne,çooooook çalışan,ne olup bittiğini tam olarak daha kavrayamamış bir baba,2 yaş sendromunun göbeğinde inatçııııı, mızmıııııız,geçimsiz bir tatlı kız,iyileşmekle cebelleşen ve bir taraftan da  dünyayı tanımaya uğraşan,gazdan uçacak kıvamda minik bir  adam ....

:)))

Tamam,içime atmadım...Kendimi  iyi hissetsem de şöyle bir iki kahırbazlık timsali dahi gösteremediğimden Postnatal Sendromuma dalaleten,bünyede  zaman zaman hafiften  soldan soldan gelme anları olmuyor da değil..
Ama iyi idare ettim..Gurur duyuyorum kendimle ne yalan söyleyeyim şimdi...Sen kalk , dediğim dedik tatli cadıyla  körpe oğlanı Allahın zemherisinde dört duvar arasında eğlet...

Bebeği herrrrrr ama her kucağıma alışımda '' Mami,Teyoyu aaaama beni kucuna aaaaaal!!!!!'' serzenişini işit,onu neden şu an kucağıma alamadığımı  onun anlayacağı dilde anlat,kanmayınca başka yöne dikkatini çek,kalan elinle onu sev,yanına çek,oyalayacak malzeme ver (hatta bi keresinde bu malzeme at stickerlarıydı da, ben  bebeği doyururken,açıkta kalan her yanıma yapıştırdıklarıyla Veliefendi Hipodromuna dönen naciz bedenimde hani biraz kulak kabartılsa nal seslerıne ve ''Rüzgar sol koşuda...Pakize atak yaptı...'' kabilinden seslere rastlanabilir kıvama gelmiştim ki işe uyandım da duruma el koydum...

Belki bazılarınız kızacak bana ama,bazı akşamlar J eve girmeye yeltenirken, ondan önce davranıp ayağıma bişey bile geçirmeden dışarı kaçma isteğimi ,The English Patient filminin  (ki aşık olduğum,izlemeye doyamadığım bi filmdir kendisi ) çöl fırtınası sahnesinde jeepin içinde mahsur kalan Arapların kurtulamayacaklarını düşünüp ümitlerini yitirdikleri sırada Ralph Finnesin kapıyı açmasıyla  bir avazdan
''ALHAMDULİLLAHHHH'' diye can hıraş bağırmalarına benzetirim... :))))))
Bulsam o sahneyi de hemen koyuverecektim buraya ama bulamadım maalesef..İzleyenler izlemeyenlere anlatsın bi zahmet..

 Her beslenme anına  itina ile denk getirilen çiş ve kaka seansları ,el yıkama ve ''bingoo'' diş fırçalama eklentileriyle '' ikilemde bırakılıp bi oraya bi buraya koşuşturan  zavallı anne pozisyonu''ndaydım  her Allahın günü eksiksiz bu zamana dek... :)

Ve,
Şimdi cimcimem yine okuluna dönüyor Pazartesi günü...

Öğlene kadar neler yapsam diye şimdiden düşünmeye başladım bile..
Ama şu anda çooook uzunmuş gibi görünen sürenin zamanla ''çekip'', olmayacak kısalıkta,hiçbirşeyi yapmaya yetmeyen nankör zaman dilimlerine döneceğinin de bilincindeyim...Ne de olsa insanoğlu nankör...
Buna da şükür diyerek bi nevi  ''kartal kalkar, dal sarkar '' (burada yazar, kartalı kızına ve gariptir ki dalı da oğluna benzetmektedir) anlarının prensipte azalacağı, sevinç dolu bahar günlerine giriş yapmak için sabırsızlanmaktayım...

efendim, sağlıkla....
:)