Bir bayram arifesi doktorumun tatile gitme planlari oldugundan,
Korkularim yuzunden,
Acil sanciyi muteakip bilmedigim insanlarla muhattap olma gerginliginden,
Su hamilelik denen garip "level"in bana ettiklerinden,
Belki hepsi yuzunden,belki hicbiri yuzunden,
9 ay boyunca normal olarak planladigim dogumum son haftada sezeryan kararina donustu..
Dusunup tasinip, kendi olum fermanimi imzalar gibi bir gerginligin kol gezdigi duygular icinde,genel anestezi ile sezeryan olmaya karar kilmistim artik..fonda bilincaltimda hafiften hafiften "olursem kabrime gelme istemem" calarken , tum sorumluluk tarafima aittir kabilinden kagitlara imzami da cakmisim..
aklimda kalanlar:
hastaneye, otele gelir gibi randevu uzerine geliyor olmamiz,odami secmem,hatta camdan disari manzaraya bakmam falan ... o halde disari ile ne alakam olacagini kestiremiyor olmam bile icinde bulundugum durumun vehametini anlatmaya yetiyor da artiyor aslinda :)
doktorumun, " Dogumdan bir onceki gece kati sekilde 12 den sonra hicbir sey yemiyor icmiyoruz " derken sanki "Geceyarisindan sonra ye yiyebildigin kadar!" diyormuscasina takindigi sevimli ifadeye karsilik J ye bile hissettirmeden 04:30 sularinda sessizce mideye indirdigim hatiri sayilir irilikteki o cikita MUZ...
sabah gelisimden saatler sonra bile hala, zavalli vucudumun tasidigi yuk, tavan yapan hormonal delilik gibi aylardir yasadigi ayar bozukluklarina ek turlu cesit eziyetlere maruz kalirken (damar yolu acma calismalari, cesitli pozisyonlarda "icerdeki muhteremin " kalp atislarini duyma denemeleri,lavman yapma ihtimali ( ki bu tarafimda kati suretle reddeildi) kac sularinda doguma girecegim hala muamma iken belirsizlik hissinin can sikintisi oglene dogru yerini "durdugum yerde adam gibi duramama" ya biraktigi...
neyse ki sevinc, heyecan ve cokca kaygi ile bekleyenlerime kisa bir vedanin ardinda -ana karadan- ayrilis :)
bu arada, J nin tembihini onceden yapmistim..Hayatimda ilk kez spinal, genel, o, bu farketmez ANESTEZI alacak oldugumdan, ve " uyanma ani "na iliskin cokca duydugum sehir efsanelerinden etkilenen hassas bir bunye olarak,beni getirdiklerinde basucuma coreklenmesini ve kati suretle ne olursa olsun ben uyanan kadar da yanimdan ayrilmayip elimi de birakmamasini siki siki tembihledim,son uc gun de tekrar ede ede suyunu cikardim
ve...son olarak da "bindik bi alamete gidiyoruz kiyamete" hissiyatini guclendiren: dingirdek ve yatik pozisyonda insanin kendini rahatlikla tepside kurabiye gibi hissettigi sedye deneyimim ve " giz massalla vallaaa gulerek giriyon oyle de cikarsin bak, " diye diye beni odamdan ameliyathaneye giden yolda oradan oraya carpa carpa goturmeye calisan hasta bakici teyzelere yanit kabilinde, sinirlerim iyice bozuldugu icin kahkaha kivaminda cikardigim sesler...
"disardaki " son anlar boyle iken, gelelim mi "iceri" ?
buyursunlar......
Icerisi yemyesil ve soguk bir mekan..Sadece yesiller icinde gozler goruyorum,etrafimda dolasan...Beni dingirdek sedyemden daha yuksek ve daha dar bir yere aktariyorlar.Ilk dusuncem, ben burdan kesin duserim oluyor...Kurbanlik koyun gibi bir halim var..Herkes cok mesgul.
Su an vazgecme sansim olsa,yesil ameliyat onlugumun eteklerini toplayip kafamdaki yesil bonemle kapidan segirterek kocamin yanina kosmak istiyorum ben.
Yesil kiyafetli ve yesil boneli ve yesil gozlu adam bana iyice yaklasip genel anestezi almakta emin olup olmadiginmi soruyor.Cok eminim!Birseyler hisettmek istemedigimi soyluyorum.Herkesin genel anesteziye farkli tepkiler verdigini,uyanirken bazilarinin zorlandigini anlatiyor alel acele.Fonda tam zamaninda koridorda cinlayan "Ahhhhhhhhh" sesi!Bir adam ameliyattan uyaniyor, eyyyyvahhhh! Diye geciriyorum icimden.
Dogumhanede...Bir adam...Ayiliyor...Kafamin nasil oldugunu siz tahmin edin diye yaziyorum,kendime aciyarak.daha hic ilac verilmemisken,sek hali boyle...
"Bakin su an biri ayiliyor,bunun gibi de olabilir,tabii olmaya da bilir, gelin spinal yapalim" derkeen, genel...spinal... anestezi... butun kelimeler havada ucan balonlar gibi dort bir yana dagiliyor,toparlayamiyorum.Derken dalindan dusen meyveler misali tek tek dusuyorlar.Iste o zaman bos bos baktiktan sonra ciliz bir "Tamam " cikiyor benden.
_Kucagina top almis sisman kadin- pozisyonundan, biraz daha one egilmemi salik vererek _topunun ustune abanmis sisman kadin_ pozisyonuna geciriyorlar bir anda.Belimden bir sinek isirigi acisi,"Allahim ayaklarim sakat falan kalmaz insallah,felc olmam" dusunceleriyle bu kez sirtustu yatiriyorlar.Dakikalar icinde, belimden asagisi yok!
"Birazcik kotu bile hissetsen haber ver, hemen by by yapariz sana "diyor yesillim.Son anda benim doktorum da tesrif ettiler..Yaw doktor nerdesin gozunu sevdigim?Bonesi guzelmis ama...Sabolari da ne kadar degisik..bu desenlerinden hic gormemistim dusuncelerime inanamiyor,inanamiyor,inanamiyorum....
Yesil ortunun arka tarafinda parti baslamadan hemen once,taaaen basindan beri; 9 aydir kimsenin bir kez olsun tesebbus etmedigi seyi yapiyorum...Gobegimdeki bebegime son bir kez dokunuyorum."Disarda gorusuruz" diye fisildiyorum ona..
Derisn bir nefes, YOK!..Ben istemiyorum bebegi o saniye gormek falan.Yapamayacagim!Cok gerginim.N'olur beni biraz bayiltin,"diyorum kendi sesime sasarak..
Tamam tatlim, ona kadar say diyor yesillim...
Bir...iki...uc...dort...
...
Sanki anestezi az gelmis!Birden uyaniyorum.Bu kez baska bir yesilli amca.Sanki daha ameliyata girmemisim,zaten belimden asagisi da yok, bekliyorum oyle..Fakat o da ne?Fonda bir bebek aglamasi..
"Yoksa bebegim dogdu mu ?"diye soruyorum amcaya..
"Dogdu ya" diyor gulerek."Ama burada degil, yukarda" diye ekliyor yukari bakarak.Ben de o an onunla beraber sanki bebek tavandaymis gibi yukari bakiyorum.soruyorum alel acele" Sagliklli mi" Evet evet" diyor,gulumsuyorum...
Sonra bir bosluk var.Hangi ara yukari cikardilar,havadar onlugu cikarip ust bas giydirdiler hic hatirlamiyorum.Gozleri nemli annem gulumseyerek bebegi anlatiyor. J havalara ucuyor sevincten. kah agliyor,kah guluyor.Arkadasimiz Jason odada,sessiz sessiz guzel guzel kareler yakaliyor .Derken dunya guzelimi getiriyorlar yanima.. .
Bebegim Leyla kucagimda,J ile birbirimize sarilip agliyoruz.Fotograflar...Emme denemeleri...Aglama..Yine emme denemeleri..Yine fotograflar..
Onca karisikligin icinde o yesil ve soguk yerden kurtulup,9 aydir cekmdeigi eziyet kalmayan zavalli vucudumun hissettigim yarisiyla_ ana karaya_geri gelebildigime sukrediyorum bir ara..Bir de tabii Leyla bebegimin saglikli ve bu kadar guzel olduguna...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder