KİŞİSEL GELİŞİM

Yaz bile geldi biz bebelerle içerde eğleşirken..

De......

Kafamızın içi netse farkederiz ya pek çok şeyi...Şu aralar kafamızın içi allak bullak...

J yeni bir okula kapağı atma derdinde..Geçirdiğimiz yıl sağlık,para gibi konularda azıcık sınandığımız ama yılmadığımız bir yıl oldu..Bu yıl refaha ermeyi hedefliyoruz maaile..Daha az acile koşuş...daha az sümük...daha çok para ve saire...

Dedim ya kafamızın içi dopdolu onu mu yapsak bunu mu yapsak, o okul mu iyi buna mı başvurmalı,ben çalışmalı mıyım yoksa evde mi oturmalı bir yıl daha...
Bunların hepsi gelinciklerin yüzlerini gösterip sonra sessizce elveda dedikleri sahneyi göremememize,mor salkımları kaçırmamıza,havuzun dolaylarında su da illa su diye vraklayan sevimli gece kurbağalarını çığırtkan partilerini alarm zannetmemize,çilekleri  neredeyse kaçırmamıza sebep oldu..Neyse ki yaseminleri yakaladık...onlar da kapımızın zili gibi yakın bize, rayihaları evi çınlatmakta da ondan :)

Stress... stress... stress...Haber geldi mi okuldan,o mu bu mu ...Nasıl da yersiz  olduğunu geçen gün Gülizar uğrayınca farkettim ki acı oldu...

Severim kişisel gelişim kitaplarını...Basitçe ve öz, farkedemediğim şeylerle karşılaşmak ve o anı yaşamak hoşuma gider..
Geçenlerde nerede okumuştum hatırlayamadım ama aslında o farkındalık anını o kitabın değil o ana kadar yaşananların sağlandığı anlatılıyordu bir yazıda..O yüzden bir kitabı okuduğumuzda hepimiz farklı şeyler anlıyorduk...Biriktirdiklerimiz bir anda ışıyıveriyordu işte o son cümleyle...
Bu son iki yılda ne çok böyle an yaşadığımı düşünüp sevinedururkenGülizar ın cümlesi,söylediği andan itibaren gerekli zamanlarda kafamda çınlamaya başladı...

Bu kadın ne de güzel özetledi esas olanı...

Geldi...Yaklaştı usuldan Teo ya,benim arkam dönüktü...
Teo gülmeye başlayınca'' dayun hırkuzmu? he?  he? deyip durduğunu,güldüğünü  farkettim...
Ne dedin? diye sorunca da '' Ayağunun altunu gıdık edünce gülüyosa dayusu hırkuz( hırsız evet ) dillee '' dedi...
Güldüm ben de...Annem de bizdeydi,gel çay içelim deyince de oturdu yanımıza,sonra laf lafı açtı neden bilmem içlendi..
Derken o cümle geldi işte...

'' Şinci ne var bilion mu ablam,şu dünyada gulerek ekmeağni yimek!!!En başı o!!!''

O an  hepimiz yaa dimi dimi dedik..

Gülizar işim var dedi kalktı gitii...

Annemle başbaşa kalınca da farkına vardık ki, ne güzel özetledi yahu...Hakikaten şu dünyada en önemli şey, oturup da gülerek ekmeğini yiyebilmek..

Gerisi laf-ı güzaf değil mi?

Ne muhteşem bi özeti Y A Ş A M A K deyip de  çokça ciddiye aldığımız şeyin...

E Gülizar nasıl öğreniverdi bunu böyle?..Hangi kitapları okudu?..

Herşey kitaplardan öğrenilmiyor,biliyorum...Hayat okulunda okuyor Gülizar...Eteklerinde onca dert, onca yük...

Bilge kadın vesselam...

Ben diyorum...Şu Gülizar da var bişeyler...

 Sahi...Kim o ?

:)