Burası öğrencilik yıllarımın geçmediği,izlerimin hiç olmadığı biryer,merkez kampüs... Diplomamı alel acele almak için buradayım ...Leyla benimle.Sabahakarşı çıktığımız yolculuğun yarıdan fazlasında uyusa da kesif bir can sıkıntısı hakim ruhunun her zerresinde.. Ama kampüsteki abartısız herkes neşelendi bıdı bıdı bıdı sürekli konuşan,cüce sesiyle sorular sorup anında itiraz eden bu cimcimeyi Pazartesi sabahı,hem de kör saatlerinde uzuuuuun merdivenlerin başında '' Ben ineriimm! '' diye tepinirken görünce...
'' Bu gün de okulu bebekler sarmış,dışarda da bir bebek babasının kucağında '' diye diye ve güle güle merdivenlerden çıkan, kafasına ait bütün tüylerin bembeyaz olduğu,sesinden babacan tınılar dökülen eli kolu kitaplı zannımca yılların öğretim üyesine '' O da benim '' deyiverince bu kez Snt. Claus tınıları saçılıveriyor sanki merdivenlere ''hah hah haaaaaa '' diye ,minicik boncuklar gibi...
Evet,hepsi benim...
Malzeme budur...
Zaman zaman yaralarım zaman zaman da yara bantlarım bunlar işte benim...
Varoluş sebeplerim,ve ahhh her seferinde hem çok gülerek hem de içim sızlaya sızlaya idrak ederek hatırladığım,anne deyimimle '' ömür törpülerim ''
:)
...
Çok uzun yıllar geçtiği için kara kara devasa defterler açılıp kapanmakta...Leyla dürtüklemede her seferinde '' Anne ne zaman gidiceezz? '' Bir taraftan en kısa zamanı anlatan kelimeleri ardı ardına sıralarken bir taraftan aklımın kıyısındakiler :
Ya zaman aşımına uğradıysa,ya 2000 yılında mezun olanlarınki burada değilse artık? Vermiyorlarsa yıllardır almadığım için?
Az önce baştan sona taranan kara derili defter gitmedi raftaki yerine, sorunca görevli hiç şaşırmadım, dün gibi aklımda pek çok çöp bilgim gibi:
9640032 numaram.
:)
Şurayı imzalayın der demez görevli,bana uzatılan sayfadaki suretlerle 13 yıl geçmişe gidiveriyorum.Piyanonun başına...
Arkadaşlarım orada...Hepsinde 15 yıl önceki tebessüm...
Tabii bu duygu selinin tam ortasında olsam da hemen bakmayı ihmal etmiyorum,kimler imzayı basıp alıvermiş diplomasını,kimler hala kapı duvar...
Elimde şimdi...
Mezun oldum...
Ve sanki biliyor musunuz, dün gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder