BU DUVARI BADANALAMALI MI ?

Aslında yazmaya başlamadan önce durup da hiç düşünmem genelde...

Aklıma yazma dürtüsü geldiği gibi başlar ve sonuna gelene kadar da durmam ama bu kez yazmaya başlamadan ''aslında ne yaptığım '' la  ilgili şöyle bir durup düşünesim tuttu da yahu ne isabetli bir isim bulmuşum şu bloguma ve kendime aynı zamanda! Aklı olan insan zaten böyle bişey yapmaz ki dedim....

Ne mi yaptım,
okuyalım:

Teo tam bir hafta önce yoğurdunu yedirirken hırıltı benzeri sesler çıkardığında'' Boğazında birikmiş olmalı yoğurdun bi bölümü yoksa yaz günü ne mümkün'' diye iç rahatlatmamdan  saatler sonras fecii bir gece geçirmemizle yeni bir bol  nebülizatörlü hasta haftayı başlatmış oldu...Akabinde iki doktor seansıyla,kaygılı,uykusuz gecelerle,kucakta ve maskeden ilaç aldığımız makineli zaman dilimleriyle,iştahsızlıkla,yorgunlukla,bol bol mızmızlıkla,huysuzlukla,sıkıntıyla yedi günü zor atlattık...

Önceden  o  kesinlikle sonlandırılması gereken mutsuzluk diliminden yeni elbiseler alarak ya da saçımda çılgınca bir değişiklik yaparak  kurtulurdum ya...

Şimdilerde

e v i    y e n i l i y o r u m !


Ama öyle gidip de eve yeni bişeyler alarak karşısına geçip :  ''  İ  Ş  T  E  !!! ''
diyerek değil maalesef!Kendimi paralarcasına  bizzat ne yapılacaksa yaparak tadilat kabilinden...
Son birkaç yıldır,ya da yok yok aslında sanırım ilk kez kendi evim olduğundan beri bu böyle!

Duvar rengi değiştirmek, duvara resim çizmek,koltukların kıyafetlerini değiştirmek,eski bir mutfak dolabını baştan sona kaplamak,hatta eski fayansları kaplamaya kadar gitmişliği var deneyimlerimin,bana verdiği haz da saçımı yenimekle başa baş diyebilirim...Hem bunun yeni saç modelinin bünyede yarattığı yakışıp yakışmama kaygısından da azade böyle ferah bi havası da var ama gelin görün ki,vücudum dayanamıyor artık bu tadilat seferlerine.
Şu hastalık haftasının hemen ardından bünyede hissedilen ''hafakanlar basma '' halinden, salonumun en geniş duvarını tuğla desenli duvar kağıdıyla kaplamamla son buldu çok şükür! Sırt ağrılarımn,et kesiği baldırlarımın ve  kollarımı kıpırdattığım zamanki  sızlayan her kasımın verdiği ızdırabı kenardan kenardan belirtiyorum :)

Yine de ben sonuçtan çok mutluyum, J de beğendi ...
Hatta ilk akşam salonumuzda çocuklar olmadan çoooook uzun aradan sonra ilk kez akşam yemeği  yiyebiliyorken iki saf kalp kendimizi daha önce gelmediğimiz bi restoranda hayal bile ettik şaraplarımızı yudumlayıp duvarımıza bakarken mum ışığında  :)

Aslında bu his Jamie Oliver ı her izlediğimde o muhteşem mutfağa bakıp çeşitli  ıvır zıvırın,taze yeşilliklerin arkasından görünen o hoş renkli gerçek tuğlalardan örülmüş harika duvarını kıskandığımı farketmemle başlayıp LOT duvar kağıtlarının bende Toscanavari çağrışımlar yapan Chantilly  isimli duvar kağıdını keşfetmemle perçinlenip,üşenmeyip karşılara geçip o kağıttan arayıp (pek tabii ) bambaşka bir çeşidini bulabilip dilim dışarda bir çırpıda onu duvarıma uygulamakla son bulan bu maceramı sizlerle paylaşmaktan mutluluk duymamın sebebi kendimle gurur duymam değil aslında,bu şeylerin beni böyle mutlu ettiği gibi pek tabii başkalarını da mutlu edebileceğine, evde vakit geçirip vakti olan her kişinin evinde memnun olmadığı noktalara aslında keyifli çözümler bulabileceğine olan inancımı desteklemek bir anlamda...

                                         LOT duvar kağıdı kataloğu, Chantilly deseni...            



d-c-fix   diye bişey keşfettim mesela yıllar önce,(evet şu  arkası kendinden yapışkanlı metrelerce  satın alabileceğiniz neredeyse her desenden kağıtlar) o boyuta gelmişti ki bir ara bişeye takan dedeler gibi Pringles kutularını falan kaplamaya başlamıştım bu bana ilerde lazım olur yollu hani şu çok kullanılan dekoratif kutulardan yapıp durmaktaydım da ardıma dönüp  de dekoratif kutularımı biyerlere sığdıramamaya başladığımda bu böyle olmaz deyip bu olaya bi son vermiştim.

Evet bu bölüm yeni...Evimde çılgınlık zamanlarımda çok ama çok makul fiyatlara kendimce bulduğum çözüm yollarını paylaşacağa benziyorum bundan böyle bu sayfada da...

Ne diyeyim?

Kolay gelsin

:)

                                                                 bu da delikızın evi...